Het centrum

Stressvolle situaties, negatieve gedachten, nare gebeurtenissen; er zijn uiteenlopende redenen waardoor je uit je centrum getrokken kunt worden. Buiten het centrum stapelen emoties zich op, steeds meer en meer, totdat je zover buiten je centrum zit dat je geen weg terug ziet..

Wij leren mensen hoe zij zichzelf keer op keer terug kunnen coachen naar het centrum. Hoe zij kunnen voorkomen dat ze gaan stapelen en steeds verder buiten het centrum raken.

Het overlijden van Koen was voor ons allemaal een enorme klap, een mokerslag.. Een mokerslag wat ons kilometers uit ons centrum heeft geslagen. Zie dan maar eens terug te komen.

Heel langzaam kroop ik in de maanden na die vreselijke mokerslag terug richting mijn centrum. Heel langzaam kwam ik steeds iets dichterbij. Heel langzaam werd de pijn minder en voelde ik me steeds iets beter. Na een maand of drie kwam ik in een soort van flow, nog steeds buiten het centrum, maar ik voelde me goed. Ik voelde me krachtig. Ik had zowel zakelijk als prive doelen om naar toe te werken, maar toen die doelen eenmaal bereikt waren raakte ik mijn flow langzaam weer kwijt en kwam ik eind december in een dip terecht.

De dag voor Kerst was Frenk voor het eerst kreupel en hij bleef die weken kwakkelen; dan liep hij weer een paar dagen goed, om vervolgens toch weer gevoelig te lopen. Hij was oud en had het grootste gedeelte van zijn leven al zware artrose, dus op koude dagen liep hij wel eens moeilijk. Dat was niks nieuws.. Totdat hij op 26 januari op drie benen stond en niet meer kon lopen.. Hopend op een fikse hoefzweer heeft hij 3 dagen op de kliniek gestaan, maar helaas bleek de pees onderin zijn hoef afgescheurd te zijn.

Niks aan te doen.. Einde verhaal..

Ruim 21 jaar mijn maatje, mijn puberpony..

Daar was die mokerslag weer.. Daar waar ik er maanden over had gedaan om richting mijn centrum te kruipen, werd ik er genadeloos in één keer knetterhard weer kilometers uitgeslagen.. En ik was zo dichtbij..

Ondertussen had mijn lichaam door alle stress in augustus al een flinke klap gehad, waardoor ik ontzettend moe was en weinig energie had. Ook dit ging langzaam de goede kant op, maar toch loop je continu achter de feiten aan. De reserves zijn op en moeten langzaam weer aangevuld worden door middel van voldoende rust, de juiste beweging, goede voeding en supplementen.

Die tweede mokerslag kwam keihard aan.

Eind februari overleed Manuel zijn moeder, mijn schoonmoeder, aan de gevolgen van kanker, wat wederom een berg stress met zich meebracht.

Een mooie maar toch wel heftige wintersportvakantie met ons hele gezin, maar zonder Koen..

De druk die ik mezelf onbewust oplegde met betrekking tot de verkoop van ons huis en ga zo nog maar even door.

Het waren stressvolle maanden.

Maanden waarin ik me vaak leeg heb gevoeld. Emoties als verdriet en woede waren volop aanwezig, maar de blijdschap en euforie die ik op bepaalde momenten zou moeten voelen, bleven uit. Die emoties voelen vaak vlak.

En ik ben moe, heel erg moe.. Dag in dag uit, hoeveel ik ook rust, hoeveel ik ook slaap.. Ondanks die vermoeidheid kom ik regelmatig niet in slaap doordat er onrust in mijn lichaam heerst en mijn hoofd overuren draait. Het is heel vervelend om niet te kunnen slapen wanneer je eigenlijk doodop bent.. Maar hoe vervelend het ook is; ik maak me er niet druk om. Wat ik ook doe, slapen lukt dan toch niet. Ik kan me er dus heel druk om maken, maar daar heb ik alleen mijzelf mee.  

Ik lig wakker in bed en laat mijn hoofd haar gang gaan. Kennelijk is mijn hoofd 's nachts super creatief: ik heb dan de beste ideëen. 

Ook mijn blogs schrijf ik over het algemeen wanneer ik niet kan slapen ;)

Helaas is dit wat teveel stress met je lichaam doet en dit is dus ook precies de reden waarom het zo belangrijk is om jezelf keer op keer te blijven coachen. Terug naar dat centrum.

Die mokerslagen kwamen vanuit het niets, daarin had ik geen keuze. Tegen zo’n enorme hoeveelheid stress in één keer valt niet te coachen, maar dat neemt niet weg dat ik mezelf toch iedere dag coach. Elke dag opnieuw.

Hoe kom ik anders terug in dat centrum?

Hoe kom ik anders uit die neerwaartse spiraal?

Ook nu kruip ik heel langzaam terug en ga ik me steeds iets beter voelen. Er komen mooie tijden aan. We hebben ons huis verkocht en ondanks dat we iets moois achterlaten, voelt het als thuiskomen. We gaan naar huis, terug naar onze familie ❤️

Iedere dag herinner ik mezelf aan alle mooie dingen om me heen. Iedere dag geniet ik daarvan.

Ik geniet ontzettend van onze dieren, de kwetterende zwaluwen en de jonge musjes die vliegles krijgen in onze tuin. De hommels die nectar en stuifmeel uit de bloemen halen, het eendenkoppel in onze ‘vijver’ en de kraaien die de pony’s van hun laatste wintervacht afhelpen. Geweldig vond ik het dat ik een dorstige hommel in de oude stal van Frenk kon verblijden met een lepel suikerwater. En dan de uitgeputte duif die naast me op onze picknicktafel neerstreek, die na voldoende rust en een uitgebreide lunch weer fit wegvloog.

Het leven is het waard om te leven, het is te mooi om aan je voorbij te laten gaan.

Er staat een prachtige toekomst op me te wachten en ik heb zin om aan die reis te beginnen.

Enjoying the goodlife ❤️